ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆಯ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಜುಲೈ 7, 1999 ಒಂದು ಶೌರ್ಯ ಮತ್ತು ತ್ಯಾಗದ ದಿನ. ಅಂದು, ಕಾರ್ಗಿಲ್ ಯುದ್ಧದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, 13ನೇ ಬೆಟಾಲಿಯನ್, ಜಮ್ಮು ಮತ್ತು ಕಾಶ್ಮೀರ್ ರೈಫಲ್ಸ್‌ನ ಅಧಿಕಾರಿಯಾಗಿದ್ದ ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್ ವಿಕ್ರಮ್ ಬಾತ್ರಾ ಅವರು ತಮ್ಮ 24ನೇ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ, ಪಾಯಿಂಟ್ 4875 ಅನ್ನು ಶತ್ರುಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತಪಡಿಸುವ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಯಲ್ಲಿ ವೀರಮರಣವನ್ನು ಅಪ್ಪಿದರು. ಅವರ ಅಪ್ರತಿಮ ಧೈರ್ಯ ಮತ್ತು ನಾಯಕತ್ವಕ್ಕಾಗಿ, ಅವರಿಗೆ ಮರಣೋತ್ತರವಾಗಿ ಭಾರತದ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಸೇನಾ ಗೌರವವಾದ ಪರಮ ವೀರ ಚಕ್ರವನ್ನು ನೀಡಿ ಗೌರವಿಸಲಾಯಿತು. ಹಿಮಾಚಲ ಪ್ರದೇಶದ ಪಾಲಂಪುರದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದ ಬಾತ್ರಾ ಅವರು, ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಿನಿಂದಲೇ ದೇಶಭಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಸೇನೆಗೆ ಸೇರುವ ಮಹತ್ವಾಕಾಂಕ್ಷೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು. ಕಾರ್ಗಿಲ್ ಯುದ್ಧ ಪ್ರಾರಂಭವಾದಾಗ, ಅವರ ತುಕಡಿಯನ್ನು ದ್ರಾಸ್ ವಲಯಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸಲಾಯಿತು. ಅವರ ಮೊದಲ ಪ್ರಮುಖ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಯು, ಜೂನ್ 19, 1999 ರಂದು, 17,000 ಅಡಿ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿರುವ ವ್ಯೂಹಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಪ್ರಮುಖವಾದ ಪಾಯಿಂಟ್ 5140 ಅನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಾಗಿತ್ತು. ಬಾತ್ರಾ ಅವರು ತಮ್ಮ ತಂಡವನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸಿ, ಅತ್ಯಂತ ಕಡಿದಾದ ಬಂಡೆಗಳನ್ನು ಹತ್ತಿ, ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಸಮೀಪಿಸಿದರು. ಮುಖಾಮುಖಿ ಹೋರಾಟದಲ್ಲಿ, ಅವರು ಮೂವರು ಶತ್ರು ಸೈನಿಕರನ್ನು ಕೊಂದು, ಶಿಖರವನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡರು. ಈ ವಿಜಯದ ನಂತರ, ಅವರು ತಮ್ಮ ಕಮಾಂಡರ್‌ಗೆ ರೇಡಿಯೋ ಮೂಲಕ 'ಯೇ ದಿಲ್ ಮಾಂಗೆ ಮೋರ್!' (ಈ ಹೃದಯವು ಇನ್ನಷ್ಟನ್ನು ಬಯಸುತ್ತದೆ!) ಎಂಬ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಸಂದೇಶವನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿದರು. ಈ ಮಾತುಗಳು ಕಾರ್ಗಿಲ್ ಯುದ್ಧದ ಸಂಕೇತವಾಯಿತು ಮತ್ತು ದೇಶದಾದ್ಯಂತ ಯುವಜನರಿಗೆ ಸ್ಫೂರ್ತಿಯಾಯಿತು.
ನಂತರ, ಅವರಿಗೆ ಪಾಯಿಂಟ್ 4875 ಅನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮತ್ತೊಂದು ಕಠಿಣ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಯನ್ನು ವಹಿಸಲಾಯಿತು. ಈ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಯು ಅತ್ಯಂತ ಅಪಾಯಕಾರಿಯಾಗಿತ್ತು. ಜುಲೈ 7 ರಂದು, ತಮ್ಮ ತಂಡದ ಗಾಯಗೊಂಡ ಅಧಿಕಾರಿಯೊಬ್ಬರನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಬಾತ್ರಾ ಅವರು ಶತ್ರುಗಳ ಗುಂಡಿನ ದಾಳಿಗೆ ತುತ್ತಾದರು. 'ನೀವು ಕುಟುಂಬಸ್ಥರು, ನೀವು ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಸರಿಯಿರಿ. ನಾನು ಇದನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ' ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಅವರು ಶತ್ರುಗಳತ್ತ ನುಗ್ಗಿ, ಐವರು ಪಾಕಿಸ್ತಾನಿ ಸೈನಿಕರನ್ನು ಕೊಂದರು. ಆದರೆ, ಈ ಹೋರಾಟದಲ್ಲಿ ಅವರು ಮಾರಣಾಂತಿಕವಾಗಿ ಗಾಯಗೊಂಡು, ತಮ್ಮ ಪ್ರಾಣವನ್ನು ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಅರ್ಪಿಸಿದರು. ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್ ವಿಕ್ರಮ್ ಬಾತ್ರಾ ಅವರ ಶೌರ್ಯ, ನಿಸ್ವಾರ್ಥತೆ ಮತ್ತು 'ಶೇರ್ ಶಾ' (ಅವರ ಸಂಕೇತನಾಮ) ಎಂಬ ಅವರ ಧೈರ್ಯದ ಕಥೆಗಳು, ಇಂದಿಗೂ ಭಾರತೀಯರ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಜೀವಂತವಾಗಿವೆ. ಅವರ ಜೀವನವು ಇತ್ತೀಚಿನ 'ಶೇರ್‌ಶಾ' ಚಲನಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ಸ್ಫೂರ್ತಿಯಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಶಿವಮೊಗ್ಗ ಸೇರಿದಂತೆ ದೇಶದಾದ್ಯಂತ ಯುವಜನರು ಅವರನ್ನು ಆದರ್ಶವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಾರೆ.