ಪಂಜಾಬಿನ ಸಿಂಹ ('ಶೇರ್-ಎ-ಪಂಜಾಬ್') ಎಂದೇ ಖ್ಯಾತರಾಗಿದ್ದ, ಸಿಖ್ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಸ್ಥಾಪಕ ಮತ್ತು ಮಹಾರಾಜ ರಂಜಿತ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರು 1839ರ ಜೂನ್ 27ರಂದು ಲಾಹೋರ್‌ನಲ್ಲಿ ನಿಧನರಾದರು. ಅವರು 18ನೇ ಶತಮಾನದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತು 19ನೇ ಶತಮಾನದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ, ಪಂಜಾಬ್‌ನಲ್ಲಿ ಹಂಚಿಹೋಗಿದ್ದ ವಿವಿಧ ಸಿಖ್ ಗುಂಪುಗಳನ್ನು (ಮಿಸಲ್‌ಗಳನ್ನು) ಒಗ್ಗೂಡಿಸಿ, ಒಂದು ಬಲಿಷ್ಠ ಮತ್ತು ಜಾತ್ಯತೀತ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದರು. ಅವರ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯವು ಪಂಜಾಬ್, ಕಾಶ್ಮೀರ, ಮತ್ತು ವಾಯುವ್ಯ ಭಾರತದ ಕೆಲವು ಭಾಗಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿತ್ತು. ಅವರು ತಮ್ಮ ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂಗಳು, ಮುಸ್ಲಿಮರು ಮತ್ತು ಸಿಖ್ಖರಿಗೆ ಸಮಾನ ಅವಕಾಶಗಳನ್ನು ನೀಡಿದ್ದರು. ಅವರ ಸೈನ್ಯವು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಫ್ರೆಂಚ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ಸಹಾಯದಿಂದ ಆಧುನೀಕರಣಗೊಂಡಿದ್ದು, ಅತ್ಯಂತ ಶಿಸ್ತುಬದ್ಧ ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿಶಾಲಿಯಾಗಿತ್ತು. ಅವರು ಬ್ರಿಟಿಷರೊಂದಿಗೆ ಉತ್ತಮ ರಾಜತಾಂತ್ರಿಕ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರೂ, ತಮ್ಮ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಸಾರ್ವಭೌಮತ್ವವನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾದರು. ಅಮೃತಸರದ ಹರ್ಮಂದಿರ್ ಸಾಹಿಬ್‌ಗೆ (ಸುವರ್ಣ ಮಂದಿರ) ಚಿನ್ನದ ಹೊದಿಕೆ ಹಾಕಿಸಿದ್ದು ಅವರ ಪ್ರಮುಖ ಕೊಡುಗೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ. ಅವರ ಮರಣದ ನಂತರ, ಆಂತರಿಕ ಕಲಹಗಳಿಂದಾಗಿ ಸಿಖ್ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯವು ದುರ್ಬಲಗೊಂಡು, ಮುಂದೆ ಬ್ರಿಟಿಷರ ವಶವಾಯಿತು.