ಜುಲೈ 2, 1976 ರಂದು, ಉತ್ತರ ವಿಯೆಟ್ನಾಂ (ಡೆಮಾಕ್ರಟಿಕ್ ರಿಪಬ್ಲಿಕ್ ಆಫ್ ವಿಯೆಟ್ನಾಂ) ಮತ್ತು ದಕ್ಷಿಣ ವಿಯೆಟ್ನಾಂ (ರಿಪಬ್ಲಿಕ್ ಆಫ್ ವಿಯೆಟ್ನಾಂ) ಅಧಿಕೃತವಾಗಿ ಒಂದಾಗಿ 'ಸೋಶಿಯಲಿಸ್ಟ್ ರಿಪಬ್ಲಿಕ್ ಆಫ್ ವಿಯೆಟ್ನಾಂ' ಆಗಿ ಏಕೀಕರಣಗೊಂಡವು. ಈ ಘಟನೆಯು ದಶಕಗಳ ಕಾಲ ನಡೆದ ವಿಯೆಟ್ನಾಂ ಯುದ್ಧದ ರಾಜಕೀಯ ಅಂತ್ಯವನ್ನು ಸೂಚಿಸಿತು. ವಿಯೆಟ್ನಾಂ ಯುದ್ಧವು 20ನೇ ಶತಮಾನದ ಅತ್ಯಂತ ದೀರ್ಘ ಮತ್ತು ವಿಭಜನಾಕಾರಿ ಸಂಘರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿತ್ತು. ಇದು ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಉತ್ತರ ವಿಯೆಟ್ನಾಂ ಮತ್ತು ಅದರ ದಕ್ಷಿಣದ ಮಿತ್ರಪಕ್ಷವಾದ ವಿಯೆಟ್ ಕಾಂಗ್ ಹಾಗೂ ಅಮೆರಿಕದ ಬೆಂಬಲಿತ ದಕ್ಷಿಣ ವಿಯೆಟ್ನಾಂ ಸರ್ಕಾರದ ನಡುವೆ ನಡೆಯಿತು. ಯುದ್ಧವು ಏಪ್ರಿಲ್ 30, 1975 ರಂದು, ಉತ್ತರ ವಿಯೆಟ್ನಾಂ ಸೈನ್ಯವು ದಕ್ಷಿಣದ ರಾಜಧಾನಿ ಸೈಗಾನ್ ಅನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ಮಿಲಿಟರಿಯಾಗಿ ಕೊನೆಗೊಂಡಿತ್ತು. ಈ ಘಟನೆಯನ್ನು 'ಸೈಗಾನ್ ಪತನ' ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದರ ನಂತರ, ದಕ್ಷಿಣ ವಿಯೆಟ್ನಾಂನಲ್ಲಿ ಒಂದು ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲಾಯಿತು. ಆದರೆ ದೇಶವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಒಂದುಗೂಡಿಸುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯು ಒಂದು ವರ್ಷಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಸಮಯ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿತು.
ಏಕೀಕರಣದ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯು ಉತ್ತರ ವಿಯೆಟ್ನಾಂನ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ನಾಯಕತ್ವದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯಿತು. ರಾಷ್ಟ್ರದಾದ್ಯಂತ ಚುನಾವಣೆಗಳನ್ನು ನಡೆಸಿ, ಒಂದೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಭೆಯನ್ನು ರಚಿಸಲಾಯಿತು. ಈ ಸಭೆಯು ಜುಲೈ 2, 1976 ರಂದು ಅಧಿಕೃತವಾಗಿ ದೇಶದ ಏಕೀಕರಣವನ್ನು ಘೋಷಿಸಿತು. ಹನೋಯ್ ಅನ್ನು ಇಡೀ ದೇಶದ ರಾಜಧಾನಿಯಾಗಿ ಮಾಡಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಸೈಗಾನ್ ನಗರಕ್ಕೆ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ನಾಯಕ ಹೋ ಚಿ ಮಿನ್ ಅವರ ಹೆಸರನ್ನು ಇಟ್ಟು 'ಹೋ ಚಿ ಮಿನ್ ಸಿಟಿ' ಎಂದು ಮರುನಾಮಕರಣ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಈ ಏಕೀಕರಣವು ವಿಯೆಟ್ನಾಂಗೆ ಹೊಸ ಯುಗದ ಆರಂಭವಾಗಿತ್ತು, ಆದರೆ ಅದು ಅನೇಕ ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತು ತಂದಿತು. ಯುದ್ಧದಿಂದ ನಾಶವಾದ ದೇಶವನ್ನು ಪುನರ್ನಿರ್ಮಿಸುವುದು, ದಕ್ಷಿಣದಲ್ಲಿ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಆಡಳಿತವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಲಕ್ಷಾಂತರ 'ದೋಣಿ ಜನರು' (boat people) ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ನಿರಾಶ್ರಿತರ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಎದುರಿಸುವುದು ಪ್ರಮುಖ ಸವಾಲುಗಳಾಗಿದ್ದವು. ದೇಶವು ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಸಂಕಷ್ಟದಲ್ಲಿತ್ತು ಮತ್ತು ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿತ್ತು. ಆದಾಗ್ಯೂ, 1980ರ ದಶಕದ ಉತ್ತರಾರ್ಧದಲ್ಲಿ 'ಡೊಯಿ ಮೊಯಿ' (Doi Moi) ಎಂಬ ಆರ್ಥಿಕ ಸುಧಾರಣೆಗಳನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತಂದ ನಂತರ, ವಿಯೆಟ್ನಾಂ ಕ್ರಮೇಣವಾಗಿ ಆರ್ಥಿಕ ಪ್ರಗತಿಯನ್ನು ಸಾಧಿಸಿತು. ಇಂದು ವಿಯೆಟ್ನಾಂ ಆಗ್ನೇಯ ಏಷ್ಯಾದಲ್ಲಿ ವೇಗವಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿರುವ ಆರ್ಥಿಕತೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ. ಜುಲೈ 2 ರ ಏಕೀಕರಣವು ವಿಯೆಟ್ನಾಂನ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಒಂದು ನೋವಿನ ಯುಗದ ಅಂತ್ಯ ಮತ್ತು ಸ್ವತಂತ್ರ, ಏಕೀಕೃತ ರಾಷ್ಟ್ರದ ಆರಂಭವನ್ನು ಸಂಕೇತಿಸುತ್ತದೆ.