ಜುಲೈ 3, 1962 ರಂದು, ಅಲ್ಜೀರಿಯಾವು 132 ವರ್ಷಗಳ ಫ್ರೆಂಚ್ ವಸಾಹತುಶಾಹಿ ಆಳ್ವಿಕೆಯಿಂದ ತನ್ನ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಅಧಿಕೃತವಾಗಿ ಘೋಷಿಸಿತು. ಈ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವು ಸುಲಭವಾಗಿ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ; ಇದು ಸುಮಾರು ಎಂಟು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ (1954-1962) ನಡೆದ ರಕ್ತಸಿಕ್ತ ಮತ್ತು ಕ್ರೂರ ಯುದ್ಧದ ಫಲವಾಗಿತ್ತು. ಈ ಯುದ್ಧವನ್ನು ಅಲ್ಜೀರಿಯನ್ ಯುದ್ಧ ಅಥವಾ ಅಲ್ಜೀರಿಯನ್ ಕ್ರಾಂತಿ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಎರಡನೇ ಮಹಾಯುದ್ಧದ ನಂತರ, ವಿಶ್ವಾದ್ಯಂತ ವಸಾಹತುಶಾಹಿ-ವಿರೋಧಿ ಚಳುವಳಿಗಳು ಬಲಗೊಂಡವು. ಅಲ್ಜೀರಿಯಾದ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತಾವಾದಿಗಳು ಸಹ ಫ್ರಾನ್ಸ್‌ನಿಂದ ಸಂಪೂರ್ಣ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಹೋರಾಟವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. 'ಫ್ರಂಟ್ ಡಿ ಲಿಬರೇಶನ್ ನ್ಯಾಷನಲ್' (FLN) ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ, ಅಲ್ಜೀರಿಯನ್ ಹೋರಾಟಗಾರರು ಫ್ರೆಂಚ್ ಸೈನ್ಯ ಮತ್ತು ವಸಾಹತುಗಾರರ (pieds-noirs) ವಿರುದ್ಧ ಗೆರಿಲ್ಲಾ ಯುದ್ಧವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಫ್ರೆಂಚ್ ಸರ್ಕಾರವು ಈ ದಂಗೆಯನ್ನು ಹತ್ತಿಕ್ಕಲು ಕಠಿಣ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಕೈಗೊಂಡಿತು. ಸುಮಾರು ಅರ್ಧ ಮಿಲಿಯನ್ ಫ್ರೆಂಚ್ ಸೈನಿಕರನ್ನು ಅಲ್ಜೀರಿಯಾಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸಲಾಯಿತು. ಈ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರಹಿಂಸೆ, ಹತ್ಯಾಕಾಂಡಗಳು ಮತ್ತು ನಾಗರಿಕರ ಮೇಲಿನ ದಾಳಿಗಳು ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿದ್ದವು. ಈ ಸಂಘರ್ಷವು ಫ್ರಾನ್ಸ್‌ನಲ್ಲಿಯೇ ತೀವ್ರ ರಾಜಕೀಯ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿತು ಮತ್ತು ನಾಲ್ಕನೇ ಫ್ರೆಂಚ್ ಗಣರಾಜ್ಯದ ಪತನಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು.
1958 ರಲ್ಲಿ, ಚಾರ್ಲ್ಸ್ ಡಿ ಗಾಲ್ ಅವರು ಫ್ರಾನ್ಸ್‌ನ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದರು. ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಅವರು ಅಲ್ಜೀರಿಯಾವನ್ನು ಫ್ರಾನ್ಸ್‌ನ ಭಾಗವಾಗಿ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೂ, ಯುದ್ಧದ ಅಗಾಧ ವೆಚ್ಚ ಮತ್ತು ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಒತ್ತಡದಿಂದಾಗಿ, ಅವರು ಅಲ್ಜೀರಿಯನ್ನರಿಗೆ ಸ್ವ-ನಿರ್ಣಯದ ಹಕ್ಕನ್ನು ನೀಡಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು. ಈ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಫ್ರೆಂಚ್ ಸೈನ್ಯದ ಕೆಲವು ವಿಭಾಗಗಳು ಮತ್ತು ವಸಾಹತುಗಾರರಿಂದ ತೀವ್ರ ವಿರೋಧ ವ್ಯಕ್ತವಾಯಿತು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಡಿ ಗಾಲ್ ಅವರು ತಮ್ಮ ನಿಲುವಿಗೆ ಬದ್ಧರಾಗಿದ್ದರು. ಮಾರ್ಚ್ 1962 ರಲ್ಲಿ, ಫ್ರೆಂಚ್ ಸರ್ಕಾರ ಮತ್ತು FLN ನಡುವೆ 'ಎವಿಯನ್ ಒಪ್ಪಂದ'ಕ್ಕೆ (Évian Accords) ಸಹಿ ಹಾಕಲಾಯಿತು, ಇದು ಕದನ ವಿರಾಮ ಮತ್ತು ಅಲ್ಜೀರಿಯಾದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಜನಾಭಿಪ್ರಾಯ ಸಂಗ್ರಹಣೆಗೆ ದಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿತು. ಜುಲೈ 1, 1962 ರಂದು ನಡೆದ ಜನಾಭಿಪ್ರಾಯ ಸಂಗ್ರಹಣೆಯಲ್ಲಿ, ಶೇಕಡ 99.72 ರಷ್ಟು ಅಲ್ಜೀರಿಯನ್ನರು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಪರವಾಗಿ ಮತ ಚಲಾಯಿಸಿದರು. ಇದರ ಫಲಿತಾಂಶವಾಗಿ, ಫ್ರಾನ್ಸ್ ಜುಲೈ 3 ರಂದು ಅಲ್ಜೀರಿಯಾದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಅಧಿಕೃತವಾಗಿ ಅಂಗೀಕರಿಸಿತು. ಅಲ್ಜೀರಿಯಾ ತನ್ನ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ದಿನವನ್ನು ಜುಲೈ 5 ರಂದು ಆಚರಿಸುತ್ತದೆ, ಏಕೆಂದರೆ ಅಂದೇ ಫ್ರೆಂಚ್ ಪಡೆಗಳು 1830 ರಲ್ಲಿ ಅಲ್ಜೀರ್ಸ್ ಅನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದವು. ಈ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವು ಆಫ್ರಿಕಾದ ವಸಾಹತುಶಾಹಿ-ವಿರೋಧಿ ಚಳುವಳಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ವಿಜಯವಾಗಿತ್ತು.