1947-07-18: ಭಾರತೀಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಕಾಯಿದೆಗೆ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ರಾಜರ ಒಪ್ಪಿಗೆ

ಜುಲೈ 18, 1947 ರಂದು, ಭಾರತದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ, ಒಂದು ನಿರ್ಣಾಯಕ ಮತ್ತು ಅಂತಿಮ ಕಾನೂನುಬದ್ಧ ಹೆಜ್ಜೆಯನ್ನು ಇಡಲಾಯಿತು. ಅಂದು, 'ಭಾರತೀಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಕಾಯಿದೆ 1947' (Indian Independence Act 1947) ಕ್ಕೆ, ಬ್ರಿಟಿಷ್ ರಾಜ ಆರನೇ ಜಾರ್ಜ್ (King George VI) ಅವರು, 'ರಾಜರ ಒಪ್ಪಿಗೆ'ಯನ್ನು (Royal Assent) ನೀಡಿದರು. ಇದು, ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಸಂಸತ್ತಿನಲ್ಲಿ, ಕಾನೂನನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತರುವ ಅಂತಿಮ ಹಂತವಾಗಿತ್ತು. ಈ ಕಾಯಿದೆಯು, ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಭಾರತವನ್ನು (British India), ಭಾರತ (India) ಮತ್ತು ಪಾಕಿಸ್ತಾನ (Pakistan) ಎಂಬ ಎರಡು, ಹೊಸ, ಸ್ವತಂತ್ರ ಡೊಮಿನಿಯನ್ (dominion) ಗಳಾಗಿ, ವಿಭಜಿಸಲು, ಅಧಿಕೃತವಾಗಿ ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿತು. ಈ ಕಾಯಿದೆಯು, ಪ್ರಧಾನಮಂತ್ರಿ ಕ್ಲೆಮೆಂಟ್ ಆಟ್ಲೀ ಅವರ ಲೇಬರ್ ಪಕ್ಷದ ಸರ್ಕಾರವು, ಮೌಂಟ್‌ಬ್ಯಾಟನ್ ಯೋಜನೆ (Mountbatten Plan) ಅಥವಾ ಜೂನ್ 3ರ ಯೋಜನೆ (June 3 Plan) ಯ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ, ರೂಪಿಸಿದ ಶಾಸನವಾಗಿತ್ತು. ಇದನ್ನು ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಸಂಸತ್ತಿನಲ್ಲಿ, ಜುಲೈ 4 ರಂದು ಮಂಡಿಸಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಕೇವಲ ಹದಿನಾಲ್ಕು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ, ಯಾವುದೇ ತಿದ್ದುಪಡಿಗಳಿಲ್ಲದೆ, ಅಂಗೀಕರಿಸಲಾಯಿತು. ಈ ಕಾಯಿದೆಯು, ಆಗಸ್ಟ್ 15, 1947 ಅನ್ನು, ಭಾರತ ಮತ್ತು ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ದಿನವೆಂದು ನಿಗದಿಪಡಿಸಿತು. ಇದು, ಭಾರತದ ಮೇಲಿನ, ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಕಿರೀಟದ (British Crown) ಸಾರ್ವಭೌಮತ್ವವನ್ನು (suzerainty) ಕೊನೆಗೊಳಿಸಿತು ಮತ್ತು ಭಾರತದ ಸಂಸ್ಥಾನಗಳ (princely states) ಮೇಲಿನ, ಎಲ್ಲಾ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಒಪ್ಪಂದಗಳನ್ನು ರದ್ದುಗೊಳಿಸಿತು. ಈ ಸಂಸ್ಥಾನಗಳಿಗೆ, ಭಾರತ ಅಥವಾ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಕ್ಕೆ ಸೇರಲು, ಅಥವಾ ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ಉಳಿಯಲು, ಆಯ್ಕೆಯನ್ನು ನೀಡಲಾಯಿತು. ಈ ಕಾಯಿದೆಯು, ಎರಡೂ ಹೊಸ ದೇಶಗಳಿಗೆ, ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಸಂವಿಧಾನವನ್ನು ರಚಿಸುವವರೆಗೆ, 'ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರ ಕಾಯಿದೆ 1935' (Government of India Act 1935) ಅನ್ನು, ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ಸಂವಿಧಾನವಾಗಿ, ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿತು.

ರಾಜರ ಒಪ್ಪಿಗೆಯನ್ನು ಪಡೆದ ಈ ಕಾಯಿದೆಯು, ಭಾರತದಲ್ಲಿ, ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಆಳ್ವಿಕೆಯ ಅಂತ್ಯವನ್ನು ಮತ್ತು ಎರಡು ಹೊಸ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳ ಉದಯವನ್ನು, ಕಾನೂನುಬದ್ಧವಾಗಿ ದೃಢಪಡಿಸಿತು. ಇದು, ಭಾರತೀಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಚಳುವಳಿಯ, ದೀರ್ಘ ಮತ್ತು ಕಠಿಣ ಹೋರಾಟದ, ಒಂದು ಯಶಸ್ವಿ ಪರಾಕಾಷ್ಠೆಯಾಗಿತ್ತು.