ಎರಡನೇ ಮಹಾಯುದ್ಧದ ಪೆಸಿಫಿಕ್ ರಂಗದಲ್ಲಿ, ಜುಲೈ 7-8, 1944 ರಂದು, ಅಮೆರಿಕನ್ ವಾಯುಪಡೆಯು ಜಪಾನ್‌ನ ಪ್ರಮುಖ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಮತ್ತು ನೌಕಾ ನೆಲೆಗಳ ಮೇಲೆ ತನ್ನ B-29 ಸೂಪರ್‌ಫೋರ್ಟ್ರೆಸ್ (B-29 Superfortress) ಬಾಂಬರ್‌ಗಳನ್ನು ಬಳಸಿ, ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ದಾಳಿಯನ್ನು ನಡೆಸಿತು. ಈ ದಾಳಿಯು ಚೀನಾದ ಚೆಂಗ್ಟು ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿನ ವಾಯುನೆಲೆಗಳಿಂದ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು ಮತ್ತು ಇದರ ಗುರಿಯು ಜಪಾನ್‌ನ ಕ್ಯುಷು ದ್ವೀಪದಲ್ಲಿರುವ ಸಸೆಬೊ (Sasebo) ನೌಕಾನೆಲೆ ಮತ್ತು ಯವಾಟಾ (Yawata) ಉಕ್ಕಿನ ಕಾರ್ಖಾನೆಗಳಾಗಿದ್ದವು. B-29 ಸೂಪರ್‌ಫೋರ್ಟ್ರೆಸ್ ಆ ಕಾಲದ ಅತ್ಯಂತ ಮುಂದುವರಿದ ಬಾಂಬರ್ ವಿಮಾನವಾಗಿತ್ತು. ಇದು ಅತ್ಯಂತ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ, ದೀರ್ಘ ದೂರದವರೆಗೆ ಹಾರಬಲ್ಲದು ಮತ್ತು ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಮಾಣದ ಬಾಂಬ್‌ಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತೊಯ್ಯಬಲ್ಲದು. ಚೀನಾದಿಂದ ಜಪಾನ್‌ನ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡುವ 'ಆಪರೇಷನ್ ಮ್ಯಾಟರ್‌ಹಾರ್ನ್' (Operation Matterhorn) ಎಂಬ ಯೋಜನೆಯ ಭಾಗವಾಗಿ ಈ ದಾಳಿಯನ್ನು ನಡೆಸಲಾಯಿತು. ಆದರೆ, ಈ ಆರಂಭಿಕ ದಾಳಿಗಳು ಅನೇಕ ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಿದವು. ಚೀನಾದಲ್ಲಿನ ವಾಯುನೆಲೆಗಳಿಗೆ ಇಂಧನ ಮತ್ತು ಬಾಂಬ್‌ಗಳನ್ನು ಸಾಗಿಸುವುದು ಅತ್ಯಂತ ಕಷ್ಟಕರವಾಗಿತ್ತು, ಏಕೆಂದರೆ ಅವುಗಳನ್ನು ಹಿಮಾಲಯ ಪರ್ವತಗಳ ಮೇಲೆ, 'ದಿ ಹಂಪ್' (The Hump) ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಅಪಾಯಕಾರಿ ವಾಯುಮಾರ್ಗದ ಮೂಲಕ ಸಾಗಿಸಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಇದು ಲಾಜಿಸ್ಟಿಕ್ಸ್‌ನ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ದುಃಸ್ವಪ್ನವಾಗಿತ್ತು.
ಜುಲೈ 7-8 ರ ದಾಳಿಯಲ್ಲಿ, B-29 ಗಳು ಹಗಲು ಮತ್ತು ರಾತ್ರಿ ಎರಡೂ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ದಾಳಿ ನಡೆಸಿದವು. ಆದರೆ, ಈ ದಾಳಿಗಳು ನಿರೀಕ್ಷಿತ ಯಶಸ್ಸನ್ನು ಸಾಧಿಸಲಿಲ್ಲ. ಹೆಚ್ಚಿನ ಎತ್ತರದಿಂದ ಬಾಂಬ್ ಹಾಕಿದ್ದರಿಂದ, ಬಾಂಬ್‌ಗಳ ನಿಖರತೆಯು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿತ್ತು. ಜಪಾನಿನ ವಾಯು ರಕ್ಷಣೆ ಮತ್ತು ಹವಾಮಾನದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳು ಸಹ ದಾಳಿಯ ಪರಿಣಾಮಕಾರಿತ್ವವನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಿದವು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಈ ಆರಂಭಿಕ ದಾಳಿಗಳು ಜಪಾನಿನ ಯುದ್ಧದ ಪ್ರಯತ್ನಗಳ ಮೇಲೆ ಮಾನಸಿಕ ಮತ್ತು ವ್ಯೂಹಾತ್ಮಕ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಬೀರಿದವು. ಇದು ಅಮೆರಿಕವು ಜಪಾನ್‌ನ ತಾಯ್ನಾಡಿನ ಮೇಲೆ ನೇರವಾಗಿ ದಾಳಿ ಮಾಡುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿತು. ನಂತರ, 1944 ರ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ, ಅಮೆರಿಕವು ಪೆಸಿಫಿಕ್ ಮಹಾಸಾಗರದ ಮರಿಯಾನಾ ದ್ವೀಪಗಳನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡಿತು. ಇಲ್ಲಿಂದ ಜಪಾನ್‌ಗೆ ಹತ್ತಿರವಾಗಿದ್ದರಿಂದ, B-29 ದಾಳಿಗಳು ಹೆಚ್ಚು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾದವು. 1945 ರಲ್ಲಿ, ಜನರಲ್ ಕರ್ಟಿಸ್ ಲೆಮೇ ಅವರ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ, ಅಮೆರಿಕವು ತನ್ನ ತಂತ್ರವನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಿ, ಜಪಾನಿನ ನಗರಗಳ ಮೇಲೆ ಕಡಿಮೆ ಎತ್ತರದಿಂದ, ರಾತ್ರಿಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಬೆಂಕಿ-ಬಾಂಬ್‌ಗಳನ್ನು (incendiary bombs) ಬಳಸಿ, ಬೃಹತ್ ದಾಳಿಗಳನ್ನು ನಡೆಸಿತು. ಇದು ಜಪಾನಿನ ಶರಣಾಗತಿಗೆ ಕಾರಣವಾದ ಪ್ರಮುಖ ಅಂಶಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಯಿತು.