1995-07-13: ಆಶಾಪೂರ್ಣಾ ದೇವಿ ನಿಧನ: ಜ್ಞಾನಪೀಠ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ವಿಜೇತ ಬಂಗಾಳಿ ಲೇಖಕಿ

ಆಶಾಪೂರ್ಣಾ ದೇವಿ, 20ನೇ ಶತಮಾನದ ಬಂಗಾಳಿ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಮುಖ ಮತ್ತು ಗೌರವಾನ್ವಿತ ಲೇಖಕಿಯರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು. ಅವರು ಜುಲೈ 13, 1995 ರಂದು ಕೋಲ್ಕತ್ತಾದಲ್ಲಿ ನಿಧನರಾದರು. ಅವರು ಕಾದಂಬರಿಗಾರ್ತಿ ಮತ್ತು ಸಣ್ಣಕಥೆಗಾರ್ತಿಯಾಗಿ, ತಮ್ಮ ಕೃತಿಗಳ ಮೂಲಕ, ಮಹಿಳೆಯರ ಜೀವನ, ಅವರ ಹೋರಾಟಗಳು ಮತ್ತು ಆಕಾಂಕ್ಷೆಗಳನ್ನು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿಯುತವಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಹೆಸರುವಾಸಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಆಶಾಪೂರ್ಣಾ ದೇವಿ ಅವರು ಯಾವುದೇ ಔಪಚಾರಿಕ ಶಿಕ್ಷಣವನ್ನು ಪಡೆದಿರಲಿಲ್ಲ. ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದ ಅವರು, ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ತಮ್ಮ ತಾಯಿಯಿಂದ ಓದಲು ಮತ್ತು ಬರೆಯಲು ಕಲಿತರು. ಅವರು ತಮ್ಮ 13ನೇ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ, 'ಬೈರೇರ್ ಡಾಕ್' (Bairer Dak) ಎಂಬ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸುವ ಮೂಲಕ, ತಮ್ಮ ಸಾಹಿತ್ಯಿಕ ವೃತ್ತಿಜೀವನವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಅವರು ತಮ್ಮ ಸುದೀರ್ಘ ವೃತ್ತಿಜೀವನದಲ್ಲಿ, 200ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಾದಂಬರಿಗಳು, 3000ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಸಣ್ಣ ಕಥೆಗಳು, ಮತ್ತು ಅನೇಕ ಮಕ್ಕಳ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಅವರ ಬರವಣಿಗೆಯು, ಮಧ್ಯಮ-ವರ್ಗದ ಬಂಗಾಳಿ ಕುಟುಂಬಗಳ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಮಹಿಳೆಯರ, ಆಂತರಿಕ ಜಗತ್ತನ್ನು ಅನಾವರಣಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ಅವರು ಪುರುಷ-ಪ್ರಧಾನ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ, ಮಹಿಳೆಯರು ಎದುರಿಸುವ ನಿರ್ಬಂಧಗಳು, ಅವರ ಮೌನವಾದ ಪ್ರತಿರೋಧ ಮತ್ತು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಹುಡುಕಾಟವನ್ನು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸಿದರು.

ಅವರ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಕೃತಿಯೆಂದರೆ, 'ಪ್ರಥಮ್ ಪ್ರತಿಶ್ರುತಿ' (Pratham Pratisruti - ಮೊದಲ ಭರವಸೆ), 'ಸುಬರ್ಣಲತಾ' (Subarnalata), ಮತ್ತು 'ಬಕುಲ್ ಕಥಾ' (Bakul Katha) ಎಂಬ ಮೂರು ಕಾದಂಬರಿಗಳ ಸರಣಿ. ಈ ತ್ರयी (trilogy) ಯು, ಮೂರು ತಲೆಮಾರುಗಳ ಮಹಿಳೆಯರ ಜೀವನದ ಮೂಲಕ, ಬಂಗಾಳಿ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿನ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಮಹಿಳೆಯರ ಸ್ಥಿತಿಗತಿಗಳನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸುತ್ತದೆ. 'ಪ್ರಥಮ್ ಪ್ರತಿಶ್ರುತಿ' (1964) ಕಾದಂಬರಿಗಾಗಿ, ಅವರಿಗೆ 1966 ರಲ್ಲಿ ರಬೀಂದ್ರ ಪುರಸ್ಕಾರ ಮತ್ತು 1976 ರಲ್ಲಿ, ಭಾರತದ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯಾದ ಜ್ಞಾನಪೀಠ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು (Jnanpith Award) ನೀಡಿ ಗೌರವಿಸಲಾಯಿತು. ಜ್ಞಾನಪೀಠ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು ಪಡೆದ ಮೊದಲ ಮಹಿಳೆ ಅವರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರವು ಅವರಿಗೆ 1976 ರಲ್ಲಿ ಪದ್ಮಶ್ರೀ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು ನೀಡಿ ಗೌರವಿಸಿತು. ಆಶಾಪೂರ್ಣಾ ದೇವಿ ಅವರ ಕೃತಿಗಳು, ಬಂಗಾಳಿ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಸ್ತ್ರೀವಾದಿ (feminist) ಚಿಂತನೆಗೆ ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ಕೊಡುಗೆಯಾಗಿವೆ ಮತ್ತು ಅವು ಇಂದಿಗೂ ಓದುಗರಿಗೆ ಸ್ಫೂರ್ತಿ ನೀಡುತ್ತಿವೆ.